Op 1 januari 2021 is de Wet franchise ingegaan. Volgens de Memorie van Toelichting [1] is het doel van deze wet om knelpunten bij de franchisesamenwerking tegen te gaan. Eén van de gevolgen van de introductie van de Wet franchise is dat de franchisegever tijdens de looptijd van de franchiseovereenkomst bepaalde informatieverplichtingen krijgt toegeschoven. Maar welke informatieverplichtingen zijn dat precies?
Een franchisegever doet er altijd verstandig aan om voortdurend in contact te blijven met haar franchisenemers. Dit onder meer om de franchisenemers continue te kunnen informeren over relevante ontwikkelingen en wijzingen in de franchiseformule. Voorbeelden van dergelijke relevante ontwikkelingen zijn aanpassingen in de huisstijl of de te verkopen goederen en diensten (assortiment), voorgenomen wijzigingen in de franchiseovereenkomst of de introductie van een afgeleide formule. Tot 1 januari 2021 bestonden er geen specifieke wettelijke informatieverplichtingen waaraan een franchisegever diende te voldoen tijdens de looptijd van de franchise, doch dat is veranderd toen de Wet franchise van kracht werd.
Zo zijn in artikel 7:916 van het Burgerlijk Wetboek (‘BW’) – klik hier voor de volledige wettekst – diverse informatieverplichtingen opgenomen waaraan de franchisegever dient te voldoen gedurende de looptijd van de franchiseovereenkomst. Zo moet de franchisegever de franchisenemers ‘tijdig’ informeren over: i) voorgenomen wijzigingen van de franchiseovereenkomst, ii) van de franchisenemer verlangde investeringen, iii) het voornemen om een afgeleide formule in gebruik te nemen, iv) overige relevante informatie, en v) in hoeverre de opslagen of andere financiële bijdragen, die de franchisenemers het vorige boekjaar hebben betaald aan de franchisegever, diens kosten en investeringen hebben gedekt.
Met name punt iv) springt daarbij in het oog, omdat het een (zeer) breed geformuleerde ‘veeg’-informatieverplichting betreft voor de franchisegever. Franchisegevers doen er dan ook verstandig aan om steeds bij zichzelf te raden te gaan of er nog relevante informatie is die gedeeld dient te worden met de franchisenemers.
Wat betreft het criterium ‘tijdig’: de wetgever heeft op dat punt geen concrete termijnen opgenomen in de Wet franchise, dus er zal per geval beoordeeld dienen te worden in hoeverre hieraan is voldaan door de franchisegever. Een uitzondering hierop betreft uiteraard punt v): elk jaar zal een franchisegever inzicht moeten geven.
Omdat de Wet franchise per 1 januari 2021 van kracht is geworden, dienen franchisegevers vanaf dat moment te voldoen aan voornoemde informatieverplichtingen. Er geldt geen overgangsperiode, zoals het geval is bij andere verplichtingen uit de Wet franchise. Dat betekent dus dat een franchisegever steeds weer moeten inventariseren of er op grond van de Wet franchise aanleiding is om de franchisenemers te informeren, teneinde te voorkomen dat er in strijd met de wet wordt gehandeld.
Jan-Willem Kolenbrander
Advocaat franchise-recht en commerciële contracten
